Het verhaal van Paulina
Stilstaan met pech, dat ken ik niet!
Een eigen auto betekent vrijheid. Ik woonde vroeger in een klein dorp in de provincie Utrecht, dus toen ik 18 werd, wilde ik meteen een auto. Ik kon via vrienden van mijn ouders een Peugeot 206 kopen. Mijn moeder reed ook in een Peugeot 206 en ik vond dat altijd een heel leuk autootje: klein, vrouwelijk en ook wel stoer. Mijn Peugeot was ijsblauw met lichtmetalen velgen, lederen bekleding en een schuifdakje. En niet onbelangrijk: een 1.6 16 klep. Daar was ik helemaal blij mee, want dan kon ik een beetje gassen. Ik was zo trots op mijn auto dat ik hem elke week poetste.
Ik kom uit een autofamilie en houd ontzettend van auto’s. Als ik in een snelle auto rijd, krijg ik gewoon kippenvel. Vanaf mijn 16e spaarde ik voor een mooie auto. Wat dat betreft was ik one of the guys, want alle andere meiden gaven niet om auto’s. Natuurlijk wilden zij ook die vrijheid, maar dan kochten ze een goedkope Corsa in de hoop dat die nog een jaartje mee ging. In tegenstelling tot leeftijdsgenootjes stond ik nooit langs de kant van de weg. Dat is het voordeel van sparen voor goede auto’s: stilstaan ken ik niet!
Mijn auto nu
Tegenwoordig heb ik een leaseauto, een Renault Twingo. Wel met lichtmetalen velgen, die wil ik er graag onder hebben. Mijn eerste auto’s waren voornamelijk fun. Ik koos mijn auto’s echt op status, uiterlijk en veel PK’s! Het maakte me destijds niet uit wat het kostte. Ik moest gewoon goed voor de dag komen met mijn auto. Maar nu ik wat ouder word, is gemak steeds belangrijker.
Met mijn leaseauto kies ik dan ook lage kosten. Een auto moet me van A naar B brengen. Voor mijn doen rijd ik nu in een kleine auto en het is misschien maar goed dat hij niet zo hard gaat. Zo houd ik geld over voor andere dingen, zoals vakanties en de verbouwing van mijn badkamer.